تعریف بازده سرمایه‌گذاری

زمانیکه ریسکی را مدیریت نمی‌کنیم؛ پس ریسکی نداریم. وقتی ریسک‌ها را مدیریت می‌کنیم، درک می‌کنیم کدام ریسک‌ها ارزشش را داشته‌اند، کدام ریسک‌ها ما را به اهدافمان می‌‌رسانند و برای کدام ریسک‌ها باید بها پرداخت کرد آلا والنت، ارزیاب ارشد مدیریت ریسک در شرکت فارستر

سیاست گذاری غلط در حمایت از سرمایه گذاری غیر مستقیم

آقابزرگی کارشناس بازار سرمایه گفت: تخصیص عرضه های اولیه در بورس معمولاً با رانت و سود از پیش تعیین شده همراه است چرا که قیمت آن را کمتر از ارزش ذاتی می‌گذارند تا به سمت نقطه تعادل میل پیدا کند.

سمیه شوریابی؛ بازار: فردین آقابزرگی مدیرعامل سبدگردان نیکان و کارشناس بازار سرمایه در ارتباط با موضوع تخصیص عرضه های اولیه به اشخاص واجد شرایط اظهار داشت: صندوق های سرمایه گذاری در بازار سرمایه در حال حاضر بالغ بر ۶۲۰ همت دارایی دارند که حدود ۷۵ درصد یعنی بالغ بر ۴۷۰ همت آن فقط صندوق سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت است که بر اساس تکالیف سازمان بورس این صندوق ها مکلف هستند بخشی از منابع خود را به خرید اوراق دولتی یا اوراق بدهی تخصیص دهند، که به هر حال منشأ اصلی آن اوراق دولتی است.

تکالیف بورسی و عدم بازدهی عرضه ها

آقابزرگی در ادامه می گوید: این رویه و مکانیزم را در عرضه های اولیه شاهد هستیم که عرضه های اولیه تخصیص پیدا می‌کند به صندوق های سرمایه گذاری، این صندوق ها عمدتاً به دلیل تکالیف و محدودیت های بورس مبنی بر خرید سهام و تمرکز بر اوراق، نه تنها به سودی که پیش‌بینی کرده بودند نرسیدند بلکه برخی حتی زیان ده شده اند و قادر به پرداخت سود نیستند.

تشویق در جهت خریداری یونیت صندوق های سرمایه گذاری

این کارشناس بازار سرمایه تخصیص عرضه های اولیه در بورس را به نوعی جبران زیان تحمیلی عنوان کرد و ابراز داشت: تخصیص عرضه های اولیه در بورس معمولاً با رانت و سود از پیش تعیین شده همراه است چرا که قیمتش را کمتر از ارزش ذاتی می‌گذارند تا به سمت نقطه تعادل میل پیدا کند.

حمایت از سهامداران خرد اولویت دوم سیاست گذاران محسوب می شود و اولویت اول ایفای نقش سیاست‌گذار در راستای حمایت از سرمایه گذاران بزرگ تلقی می شود که بر خلاف اهداف اولیه و موضوع اصلی تعریف شده سازمان بورس و سیاست‌گذار در بازار سرمایه است

مدیرعامل سبدگردان نیکان تأکید کرد: سیاست تشویق صندوق های سرمایه گذاری بر این است که اشخاص و سهامداران خردی که قبلاً عرضه های اولیه را به عنوان یکی از سرمایه گذاری های کم ریسک خود تلقی می‌کردند و هر چند ناچیز خرید و سود می‌کردند را متمرکز کنند روی صندوق های سرمایه گذاری که تشویق شوند مردم و یونیت صندوق های سرمایه گذاری را خریداری کنند.

آقابزرگی در ادامه افزود: این صندوق ها تحت نظارت و تحت امر سازمان بورس و یا مسئولین اقتصادی تکالیف خود را به صورت دیکته شده انجام می دهند که بخشی باید اوراق بخرند و هر زمان لازم بود سهام بخرند.

حمایت از سهامداران خرد اولویت دوم سیاست گذاران

آقابزرگی در انتها با اشاره به سیاست گذاری های غلط که با اهداف اولیه و موضوع اصلی تعریف شده سازمان بورس منافات دارد، خاطر نشان کرد: حمایت از سهامداران خرد اولویت دوم سیاست گذاران محسوب می شود و اولویت اول ایفای نقش سیاست‌گذار در راستای حمایت از سرمایه گذاران بزرگ تلقی می شود که بر خلاف اهداف اولیه و موضوع اصلی تعریف شده سازمان بورس و سیاست‌گذار در بازار سرمایه که حفظ منافع بلندمدت سهامدارن به خصوص سهامداران خرد، است که با این سیاست گذاری در جهت عکس در حال حرکت هستیم.

آنچه باید در مورد مدیریت سرمایه و ریسک بدانید + پادکست

فرض کنید شما فردی هستید که در بازار خودرو سرمایه‌گذاری می‌کنید. برای اینکه بتوانید در این بازار سود بالایی به دست آورید، مطمئناً به دنبال این هستید که خودروی خود را زمانی که شرایط بازار مساعد است، بخرید و با یک حاشیه سود مناسب بفروشید. از طرفی دوست ندارید خودروی خودتان را به قیمتِ کمتر از قیمت خرید بفروشید و در تلاش هستید تا آن را به بالاترین قیمت بفروشید. در واقع شما در چنین حالتی، در حال مدیریت سرمایه‌‌ خود هستید و ریسک ناشی از فروش خودرو به قیمت پایین، شما را تهدید می‌کند. به زبان ساده به این کار مدیریت سرمایه و ریسک گفته می‌شود.

پیش از خواندن ادامه این مطلب، پیشنهاد می‌کنیم به پادکست زیر که حاوی نکاتی در مورد ریسک، ضرورت توجه به ریسک در کسب‌وکار و نحوه مدیریت ریسک در کسب و کار است، گوش دهید.

تعریف ریسک به زبان تعریف بازده سرمایه‌گذاری ساده و نحوه مدیریت آن

ریسک واژه جدیدی برای ما نیست و همه ما هر روز با ریسک‌های مختلفی در زندگی‌ روبرو هستیم؛ برای مثال زمانی که در حال رانندگی هستیم، در حال ریسک کردن هستیم یا حتی وقتی که یک سازمان را مدیریت می‌کنیم، ریسک‌های مختلفی مثل کاهش فروش، کمبود مواد اولیه، افزایش قیمت کالاها در کمین ما است.

اگر بخواهیم دقیق‌تر توضیح دهیم، می‌توانیم بگوییم خطراتی که ما را تهدید می‌کند، به احتمال میان بازده واقعی سرمایه‌‌گذاری و آنچه مورد انتظار سرمایه‌گذار است، اشاره دارد. یعنی شما انتظار دارید خودرویتان ۱۰۰ میلیون فروش برود اما این احتمال وجود دارد که به قیمت ۹۵ میلیون به فروش برسد.

با این توضیحات، می‌توانیم بگوییم مدیریت ریسک (Risk Management) به فرآیند شناسایی، ارزیابی و کنترل خطراتِ سرمایه و دستاوردهای یک سازمان گفته می‌شود. عوامل سرمنشاء آن شامل عدم قطعیت‌های مالی، مسئولیت‌های قانونی، مسائل فناوری، خطاهای مدیریت استراتژیک، اتفاقات و حوادث طبیعی هستند.

یک برنامه موفق برای مدیریت ریسک، برنامه‌ای است که به سازمان کمک می‌کند تا بتواند جوانب مختلف ریسک‌هایی که با آن روبرو می‌شود را در نظر بگیرد.

زمانیکه ریسکی را مدیریت نمی‌کنیم؛ پس ریسکی نداریم. وقتی ریسک‌ها را مدیریت می‌کنیم، درک می‌کنیم کدام ریسک‌ها ارزشش را داشته‌اند، کدام ریسک‌ها ما را به اهدافمان می‌‌رسانند و برای کدام ریسک‌ها باید بها پرداخت کرد

آلا والنت، ارزیاب ارشد مدیریت ریسک در شرکت فارستر

فرآیند مدیریت ریسک

بر طبق کتاب استاندارد ISO ۳۱۰۰۰ که یکی از شناخته‌شده ترین منابعی است که در زمینه این زمینه منتشر شده است، فرآیند مدیریت ریسک مراحل زیر را در بر می‌گیرد:

بر طبق شکل بالا می‌توان گفت گام‌های این فرآیند تا حدود زیادی مشخص‌اند اما تیم‌هایی که مسئول انجام آن هستند، باید با دقت بالا، مسئولیت انجام هر کدام از این گام‌ها را بپذیرند و برای رسیدن به نتیجه مطلوب، نباید هیچکدام از این مراحل را دست‌کم بگیرند. هدف نهایی این فرآیند، توسعه مجموعه اقدماتی است است که از طریق آنها بتوان به موارد زیر دست پیدا کرد:

• شناسایی ریسک‌هایی که سازمان‌ها با آن روبرو می‌شوند
• درک احتمال و تاثیر ریسک‌های مختلف
• ارتباط میان ریسک‌ها و حداکثر ریسکی که سازمان نسبت تعریف بازده سرمایه‌گذاری به آن پذیرش دارد
• برداشتن گام‌های لازم برای حفظ و ارتقاء ارزش سازمان

انواع ریسک‌ها

دسته‌بندی ریسک‌هایی که در یک سازمان وجود دارد، به آنها کمک می‌کند تا نگاهی جامع به ریسک‌ها داشته و بتوانند آن را کنترل کنند.

• ریسک‌های استراتژیک (مثال: شهرت، روابط مشتریان، نوآوری‌های فنی)
• ریسک‌های مالی (مثال: مالیات، اعتبارات، بازار)
• ریسک‌های حاکمیتی و انطباقی (مثال: اخلاق کسب‌وکار، تجارت بین‌الملل، نظارتی)
• ریسک‌های عملیاتی (مثال: امنیت و حریم خصوصی، زنجیره تامین، مسائل نیروی کار)

با چه استراتژی‌هایی می‌توان ریسک‌ها را مدیریت کرد؟

تیم‌های که مسئولیت اصلی مدیریت کردن ریسک‌های مختلف یک سازمان را بر عهده دارند، معمولاً با توجه به اهداف سازمانی، از استراتژی‌های زیر برای مدیریت و کنترل ریسک‌ها (بسته به اینکه احتمال رخ دادن و شدت آنها چقدر است)، استفاده می‌کنند:

استراتژی لازم برای اینکه سازمان‌ها هیچ ریسکی نداشته باشند:

• استراتژی اجتناب از ریسک: در این رویکرد سیاست‌ها، فناوری، آموزش نیروی انسانی و دیگر اقدامات درون سازمانی در راستای عدم مواجه شدن با هر گونه ریسکی انجام می‌شود.

استراتژی‌های لازم برای اینکه سازمان‌ها ریسک قابل قبول داشته باشند:

• استراتژی کاهش ریسک: در این رویکرد سیاست‌ها، فناوری، آموزش نیروی انسانی و دیگر عناصر سازمانی برای کاهش ریسک به یک سطح قابل قبول در سازمان دلالت دارد.
• استراتژی انتقال ریسک: در این رویکرد، سازمان با یک شخص ثالث قرارداد می‌بندد تا طرف سوم بتواند تمام یا بخشی از هزینه‌های ریسکی را که احتمال دارد رخ دهد، تقبل کند.
• استراتژی قبول ریسک: این استراتژی، ریسک موجود را می‌پذیرد؛ زیرا هزینه کاهش و پتانسیل لازم برای آسیب به سازمان بسیار کم است.

برای اینکه بتوانید استراتژی‌های فوق را در سازمان پیاده‌سازی کنید، نیاز به برنامه‌ریزی‌های یکپارچه و افراد مناسب در سازمان دارید که بتوانند شما را در جهت رسیدن به اهداف سازمان هدایت کنند. یکی از راهکارهایی که می‌تواند بخش بزرگی از چالش‌های شما در نحوه مدیریت ریسک سازمان‌تان را حل‌وفصل کند، راهکار مدیریت هوشمند استراتژیک است که با پیاده‌سازی موفق در سازمان‌ها توانسته ریسک‌های آنها را به میزان قابل توجهی کاهش و سودآوری آنها را تا چندین برابر افزایش دهد.

پس از آشنایی با مفهوم Risk و مدیریت آن، و همچنین آشنایی با انواع ریسک‌ها و استراتژی‌های مدیریتی، به مفهوم مدیریت سرمایه و توضیحات مربوط به آن می‌پردازیم.

پیش از خواندن مطلب مربوط به مدیریت سرمایه، پیشنهاد می‌کنیم شنونده پادکست زیر باشید تا در ابتدا با مفهوم مدیریت سرمایه در کسب‌وکار و نکاتی که هر کسب‌وکاری باید آنها را رعایت کند، آشنا شوید.

مدیریت سرمایه چیست؟

این مفهوم برای بسیاری از افراد یک مساله ناشناخته است و درک درست یا کاملی از آن ندارند. به زبان ساده می‌توان گفت Capital Management، مدیریت پول‌های سازمان‌ است؛ یعنی با کمک استراتژی‌های مالی، جریان‌های مالی یک سازمان حداکثر شود.

استراتژی‌های مدیریت سرمایه

استراتژی‌هایی که بواسطه آنها می‌توان سرمایه یک سازمان را مدیریت کرد، در 3 دسته زیر قرار می‌گیرند و انتخاب هر کدام از این سه استراتژی، کاملاً بستگی به میزان ریسک‌پذیری سازمان و نوع نگاه آن به سرمایه دارد.

• استراتژی‌های محافظه‌کارانه: در این رویکرد سازمان ترجیح می‌دهد سود کمتری بدست آورد اما اصل دارایی‌ حفظ شود و سرمایه‌اش امنیت داشته باشد. در حقیقت، سرمایه‌گذاری بلندمدت همراه با نرخ بهره و سود پایین‌تر اتفاق می‌افتد.

• استراتژی‌های تهاجمی: سازمان‌هایی که این استراتژی را انتخاب می‌کنند، در کوتاه مدت به دنبال بالاترین میزان از سود هستند. در واقع با پذیرش ریسک بالاتر، کسب سود بیشتر را ترجیح می‌دهند.

• استراتژی‌هایپوششی: این استراتژی، در میان دو استراتژی محافظه‌کارانه و پوششی قرار می‌گیرد. بطور کلی تنوع این نوع استراتژی‌ها بسیار زیاد است و شاید نتوان تعریف دقیقی از آن ارائه کرد. با این حال، فعالان حوزه مدیریت سرمایه از رویه‌هایی برای مدیریت ریسک و بازده سرمایه در کوتاه مدت و بلند مدت استفاده می‌کنند.

الگوی مدیریت سرمایه در بازارهای مالی

مدل‌های مختلفی برای مدیریت سرمایه در بازارهای مالی وجود دارد که در ادامه به ۵ مورد از مهم‌ترین مدل‌های مالی که سازمان‌ها از آنها استفاده می‌کنند، صحبت می‌کنیم.

۱- مدل سه بخشی: این مدل از سه بخش صورت سود و زیان، ترازنامه و جریان نقدی تشکیل شده است. هدف این مدل ارتباط میان حساب‌ها و مفروضات آنها با یکدیگر به منظور ایجاد تغییرات در کل مدل است.

۲- مدل جریان نقدی تنزیل شده (DCF):تعریف بازده سرمایه‌گذاری این مدل بر اساس مدل سه بخشی و در جهت ارزش‌گذاری یک سازمان بر اساس ارزش خالص فعلیِ جریان‌ نقدی آینده کسب‌وکار کار می‌کند.

۳- مدل ادغام‌کننده (M&A): این مدل، مدل پیشرفته‌تری است که برای ترکیب و ارزیابی عوامل ادغام‌کننده مالی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مدل عمدتاً توسط بانک‌های سرمایه گذاری و واحدهای توسعه‌ای سازمان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۴- مدل عرضه اولیه عمومی (IPO): ‌بانکداران سرمایه گذار و متخصصان توسعه کسب‌وکار از مدل‌های IPO پیش از عرضه عمومی برای سازمان‌ خود استفاده می‌کنند. این مدل‌ها بررسی میزان تمایل سرمایه‌گذاران در شرکت‌ها را اندازه‌گیری می‌کنند.

۵- مدل خرید اهرمی (LBO): یک معامله خرید اهرمی معمولاً نیازمند مدل‌سازی برنامه‌های پیچیده بدهی و شکل پیشرفته‌ای از مدل‌سازی مالی است. این نوع مدل‌ها در خارج از سرمایه گذاری خصوصی یا بانکداری سرمایه گذاری چندان رایج نیستند.

در مورد مدل‌های مدیریت سرمایه در بازارهای مالی می‌توانید این صفحه را مطالعه کنید.

نقش مدیریت سرمایه در کسب‌وکارهای کوچک

مدیریت سرمایه در هر سازمانی و با هر اندازه‌ای اهمیت ویژه‌ای دارد. حال اگر یک کسب‌وکار کوچک باشد، می‌تواند با تمرکز بالاتری نسبت به مدیریت سرمایه‌های در گردش خود، اقدامات مناسب و به موقعی انجام دهد تا در زمان درست، جلوی ضرر را بگیرد.

در تعریفی ساده از مدیریت سرمایه در گردش در کسب‌وکارهای کوچک، می‌توانیم بگوییم که این مفهوم زمانی معنا پیدا می‌کند که یک طرح کسب‌وکار یا بیزینس پلن به گونه‌ای پیاده‌سازی شود که یک کسب‌وکار با استفاده و نظارت بر دارایی‌ها و بدهی‌های موجودِ خود بتواند عملکرد مناسبی داشته باشد.

انجام چنین کاری برای موفقیت هر کسب‌وکار کوچک ضروری است. در حقیقت، کسب‌وکارهایی که زیان‌ده هستند، اگر دانش کافی در زمینه مدیریت دانش را یاد بگیرند و سرمایه را به شکلی کارآمد مدیریت کنند، سود بیشتری به دست می‌آورند و می‌توانند مدیریت اثربخشی داشته باشند، زیرا:

• دارایی‌های جاری در برخی از شرکت‌ها مساوی کل دارایی‌های آنها است که با مدیریت صحیح می‌توان سودآوری را افزایش داد.
• ثروت سهامدارانِ کسب‌وکار به جای کسب سودهای حسابداری، به تولید پول نقد می انجامد.
• اگر کسب‌وکار نتواند سرمایه در گردش را به درستی مدیریت کند، منجر به سقوط شرکت می‌شود.

پس از اینکه از دلایل اهمیت مدیریت کردن سرمایه در کسب‌وکار کوچک صحبت کردیم، باید نسبت به این موضوع، دو هدف کلی در کسب‌وکار خود را به خوبی درنظر بگیریم:

۱– مدیریت پرداخت‌های به موقع از جانب مشتریان: یعنی یک کسب‌وکار با توجه به سررسیدهای زمانی، در زمان مناسب بتواند پرداخت‌های مشتریان را وصول کرده تا قادر باشد تعهداتش را نسبت به تامین نیازهای کسب‌وکار (پرداخت حقوق کارکنان، هزینه‌های جاری و متغیر و…) ایفا کند.

۲– کسب سود: اگر حجم سرمایه در گردش یک کسب‌وکار زیاد باشد، بازدهی؛ پایین یا تقریباً صفر خواهد بود. بنابراین با کاهش این میزان از سرمایه در گردش، کسب‌وکارها به یکی از مهم‌ترین اهداف خود یعنی سودآوری دست پیدا می‌کنند.

جمع بندی

هرچقدر که در یک کسب‌وکار، توجه به سودآوری اهمیت داشته باشد و در راستای آن برنامه‌ریزی‌های مناسبی صورت بگیرد، شناسایی و مدیریت کردن ریسک‌هایی که کسب‌وکارها را تهدید می‌کنند نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. در واقع منشاء بسیاری از مشکلاتی که کسب‌وکارها در بلند مدت با آنها روبرو می‌شود، ناشی از عدم توجه و برنامه‌ریزی مناسب برای مدیریت ریسک و سرمایه در کسب‌وکارها است. بنابراین توصیه می‌شود همه کسب‌وکار این موضوع را دست کم نگیرند و با شناسایی و انجام اقداماتی که در این مطلب به آنها اشاره کردیم، سازمان خود را بیمه کنند.

تعریف بازده سرمایه‌گذاری

طبق تعریف، نرخ بازده داخلی (IRR) معادل نرخ سودی است که سرمایه گذار می تواند با سرمایه گذاری در یک طرح بدست آورد. در واقع طرح مشابه یک بانک عمل نموده و به سرمایه گذاری که در آن سپرده گذاری می نماید، با یک نرخ سود که همان IRR است از محل درآمد سالیانه سود ارائه می نماید.

شاخص IRR از جمله پرکاربردترین شاخص های مالی است که می توان با استفاده از آن توجیه پذیری مالی طرح را در مقایسه با شرایط معمول سرمایه گذاری در کشور و آن صنعت خاص بدست آورد. محاسبه شاخص IRR برای یک طرح در ارتباط تنگاتنگ با فرمول محاسبه شاخص NPV می باشد.

براساس نمودار NPV نسبت به نرخ تنزیل، شاخص نرخ بازده داخلی محل تلاقی نمودار با محور افقی می باشد. لذا شاخص IRR نرخ تنزیلی است که به ازاء آن نرخ تنزیل، شاخص NPV طرح معادل صفر گردد.

چنانچه در فرمول محاسبه IRR مشاهده می گردد، محاسبه این شاخص بصورت حدس و خطا و با استفاده از روش هایی نظیر روش نیوتن می باشد. مشابه روش محاسبه شاخص NPV می توان پس از تشکیل جدول جریانات نقدی با استفاده از برخی نرم افزارهای محاسباتی نظیر Excel شاخص IRR طرح را محاسبه نمود.

فرمول محاسبه شاخص IRR بصورت زیر می باشد:

If NPV (i * ) = 0 i * = IRR

فرمول محاسبه این شاخص در نرم افزار Excel بصورت = IRR () می باشد. در این زمینه نیز نرم افزار کامفار پس از تشکیل جدول جریانات نقدی که براساس مبانی و مفروضات ورودی بدان انجام می گردد، بصورت اتوماتیک شاخص IRR طرح را محاسبه و بعنوان خروجی محاسبات کامفار ارائه می نماید.

بعنوان مثال اگر این فرمول در نرم افزار Excel و بر ردیف جریانات نقدی جدول ارائه شده در بخش شاخص NPV اعمال گردد، نرخ بازده داخلی این طرح فرضی معادل ۳۳٫۶۲ درصد خواهد شد. این بدان مفهوم است که با سرمایه گذاری در این طرح، سرمایه گذار می تواند سود خالص سالیانه ای تعریف بازده سرمایه‌گذاری با نرخ ۳۳٫۶۲ درصد کسب نماید. حال اگر در نرم افزار Excel و در فرمول محاسبه شاخص NPV در فرمول به جای نرخ تنزیل نرخ محاسبه شده برای IRR که در حدود ۳۳٫۶۲ درصد می باشد قرار داده شود، مشاهده می نمایید که شاخص NPV برابر صفر خواهد بود. این نتیجه با فرمول محاسبه شاخص IRR مطابقت دارد.

بمنظور بررسی توجیه پذیری طرح براساس شاخص IRR بایستی یک استاندارد شاخص مالی بنام حداقل نرخ بازده جذاب Minimum Attractive Rate of Return (MARR) از جانب بررسی کننده گزارش توجیهی برای شاخص IRR تعیین گردد.

این استاندارد شاخص مالی بایستی به نحوی تعیین گردد که بتوان به توسط آن سرمایه گذاری در طرح که همراه با ریسک می باشد را با سرمایه گذاری در یک طرح بدون ریسک نظیر سپرده گذاری در بانک، بصورت کاملا معقولانه ای مقایسه نمود. بطور معمول برای تعیین نرخ MARR مشابه نرخ تنزیل که در بخش های قبل بدان اشاره گردید، حداکثر نرخ سود سپرده های بلند مدت بانکی و یا اوراق قرضه را باضافه چنددرصد ریسک سرمایه گذاری می نمایند.

براین اساس چنین برداشت می گردد که نرخ تنزیل و شاخص MARR در حالت کلی معادل یکدیگر بوده و بصورت تقریبا مشابه تعیین می گردند. لازم به توضیح است که استاندارد MARR در نرم افزار کامفار لحاظ نمی گردد و در اصل نرم افزار کامفار نمی تواند توجیه پذیری طرح از دیدگاه شاخص IRR را بررسی نماید. تحلیلگر مالی که از نرم افزار کامفار استفاده می نماید برای بررسی توجیه پذیری طرح از دیدگاه شاخص IRR بایستی خود اقدام نماید و شاخص های محاسبه شده در نرم افزار کامفار را با شاخص MARR مقایسه نماید. درصورتیکه شاخص IRR طرح بزرگتر و یا مساوی شاخص MARR باشد، طرح توجیه پذیر است و در غیر اینصورت طرح توجیه مالی نخواهد داشت.

تعیین شاخص MARR مستلزم بررسی دقیق طرح از دیدگاه های مختلف می باشد. مشابه نرخ تنزیل، تعیین این شاخص وابسته به متغیرهایی نظیر زمان، مکان و نوع صنعت می باشد و لذا برای صنایع مختلف و در مکان ها و زمان های مختلف می توان نرخ MARR متفاوتی پیش بینی و برای بررسی توجیه پذیری مالی طرح از آنها استفاده نمود.

از مهمترین عوامل تعیین کننده حداقل نرخ مورد انتظار پروژه نهاد بررسی کننده طرح نظیر بانک و یا وزارت صنایع و معادن و یا واحد تحقیق و توسعه یک شرکت خصوصی می باشد که باتوجه به سیاست های سازمان تعریف بازده سرمایه‌گذاری تعریف بازده سرمایه‌گذاری و یا شرکت خود اقدام به تعیین حداقل نرخ مورد انتظار سرمایه گذاری می نمایند و در بررسی طرح ها از این شاخص بعنوان استاندارد شاخص مالی و عامل تعیین کننده توجیه پذیری طرح استفاده می نمایند.

از مفهوم حریم خصوصی سوء استفاده نکنیم!

حریم شخصی صرفا به معنای تعریف بازده سرمایه‌گذاری داشتن رازهای مگو یا پرده برداشتن از آنها نیست. حریم شخصی مرزبندی‌های مختلفی دارد که هر فرد برای خود قائل می‌شود و انتظار دارد دیگران به آن احترام بگذارند. در واقع حریم شخصی افراد به روابط آنها معنا می‌دهد و سمت‌وسوی زندگی‌شان را مشخص می‌کند.

همشهری آنلاین -یکتا فراهانی :موضوع برخورداری از حریم خصوصی در روابط مختلف خانوادگی، کاری یا عاطفی، موضوع بسیار مهم و ظریفی است که گاهی مشکلات زیادی را در روابط به وجود می‌آورد. چون بسیاری از افراد به خاطر داشتن چنین حقی؛ نه تنها حقوق طرف مقابل را نادیده می‌گیرند، بلکه به راحتی تعریف بازده سرمایه‌گذاری تعریف بازده سرمایه‌گذاری شروع به دروغ‌گویی و پنهان‌کاری می‌کنند و به این ترتیب شیرازه روابط خود را از هم می‌پاشند.

دکتر بهزاد چاووشی،روان‌شناس بالینی و مدیر مرکز مشاوره ارگانیک مایندد

حد و مرزهای شخصی در روابط

دکتر بهزاد چاووشی، روان‌شناس بالینی و مدیر مرکز مشاوره ارگانیک مایندد در باره شناخت محدوده حریم خصوصی می‌گوید:

«همه ما می‌توانیم حریم خصوصی داشته باشیم، ولی داشتن حریم خصوصی به معنای پنهان‌کاری نیست. یعنی ما نمی‌توانیم به بهانه حق برخورداری از حریم شخصی دست به کارهای غیر اخلاقی بزنیم و با مخفی کردن آنها به نوعی خودمان را توجیه کنیم.»

پنهان‌کاری

پنهان‌کاری یعنی مخفی نگه داشتن عامدانه اطلاعات که فاش شدن آنها می‌تواند به طرف مقابل آسیب بزند یا روی انتخاب و تصمیم‌گیری‌های او، تاثیر بگذارد.

چرا به پنهانکاری تمایل داریم؟

چاوشی در مورد شناخت دلایل گرایش افراد به پنهانکاری می‌گوید به نظر می‌رسد انگیزه پنهان‌کاری در روابط عاطفی، هرگز نمی‌تواند سالم باشد.

مخفی‌کاری اصولا ناشی از شرم، ترس یا ناتوانی در بیان جسورانه و قاطعانه مسائل بغرنج و پیچیده‌ ذهن اشخاص است که با پنهان نگه داشته شدن آنها، پیچیده‌تر هم خواهند شد.

قیافه حق به جانب پنهان‌کاران!

در واقع کسی که پنهان‌کاری می‌کند همیشه سرشار از اضطراب، پشت دیواری که از ناگفته‌های خود ساخته، سلاح به دست، آماده دفاع از خودش است و البته مدام هم نگران آن است که نکند کسی بخواهد پا را فراتر از گلیم خود بگذارد و پی به اسرار او ببرد.

در نتیجه ناچار است انرژی روانی زیادی را برای اجتناب از لو رفتن رازهایش و مواجه شدن با پیامدهای این پنهان کاری، صرف کند. اگرهم روزی حقیقت برملا شود، بی برو برگرد با دروغ های متعدد، قیافه حق به جانبی به خود خواهد گرفت تا از مهلکه‌ای که خودش را در آن اسیر کرده، نجات پیدا کند.

اعتیاد به شریک عاطفی

داشتن حریم خصوصی، تعریف بازده سرمایه‌گذاری تعریف بازده سرمایه‌گذاری یک درخواست طبیعی است که وجود آن به معنی مرزهای سالم و احترام متقابل بین طرفین رابطه است و اتفاقا، پایه‌های رابطه را تقویت می‌کند.

دکتر چاوشی درباره دلایل اهمیت حریم خصوصی می‌گوید همه ما در شروع یک رابطه نیازمند شکل دادن به یک «ما» هستیم. اما قرار نیست که به وجود آمدن این «ما» به معنی از دست رفتن هویت شخصی دو طرف باشد. چون اگر این هویت انفرادی از بین برود نوعی وابستگی در رابطه به وجود می‌آید که باعث می‌شود تصور نبود طرف مقابل یا جدایی، نابود کننده و غیر قابل تحمل به نظر برسد.

احساس ناامنی شدید و ترس از طرد شدن

افرادی که خودشان را به واسطه رابطه خود تعریف می‌کنند یا برای پر کردن خلاءهای‌ درونی شان، گزینه ازدواج را انتخاب می‌کنند، به همین دلیل از تماشای حریم خصوصی طرف مقابل دچار وحشت می‌شوند و احساس ناامنی شدید و ترس از طرد شدن تمام وجودآنها را فرا می‌گیرد.

فراموش نکنید تنها دو «من» کاملکه قادرباشند برای حریم خصوصی همدیگر، فضای کافی در نظر بگیرند، می‌توانند رابطه سالمی داشته باشند.

حریم خصوصی سالم

به گفته دکتر چاوشی بعضی افراد می‌توانند به خوبی از پس فضا دادن به طرف مقابل برای داشتن یک حریم خصوصی سالم بر بیایند. در تعریف حریم خصوصی سالم می‌توان گفت حریم خصوصی سالم یعنی اینکه هر دو نفر در یک رابطه بتوانند دوستان غیر مشترکی هم داشته باشند که به تنهایی و بدون حضور شریک عاطفی خود نیز گاهی باآنها وقت بگذرانند و رفت و آمد داشته باشند.

در محدوده حریم خصوصی سالم هر دو نفر در یک رابطه می‌توانند سرگرمی‌ها و علایقی خارج از رابطه دو نفره هم برای خودشان داشته باشند و ساعاتی را در خلوت خودشان به کارهای مورد علاقه خود بپردازند.

همچنین می‌توانند با اطلاع همدیگر، مثلا یک آخر هفته‌ به تنهایی و برای تجدید روحیه خود سفر بروند و مراقبت از فرزندان یا بخشی از وظایف‌ خود را به همسر شان بسپارند. البته این شامل حال دو طرف می‌شود چون در یک رابطه سالم هر دو طرف رابطه از چنین امکانی برخوردار هستند.

به مرزهای یکدیگر احترام بگذاریم

فراموش نکنیم تنهایی وقت صرف کردن اصلا به معنای بی توجهی و نادیده گرفتن طرف مقابل نیست و در واقع می‌تواند به شناخت بیشتر افراد از خودشان کمک زیادی کند؛ چیزی که از ملزومات موفق بودن در یک رابطه به حساب می‌آید. ضمن‌آنکه وقتی افراد احساس رهایی داشته باشند احساس بهتری هم از بودن در یک رابطه خواهند داشت.

چاوشی می‌گوید به طور کلی حریم خصوصی یعنی اینکه قرار است ما در راستای حضورمان در زندگی مشترک، بدون مداخله، مشارکت و حتی مشاهده طرف مقابل ولی «با اطلاع کامل» از او به اموری بپردازیم که به ما احساس خوبی از زندگی می‌دهد.

به این ترتیب دو طرف کاملا آگاه از فعالیت‌های یکدیگر در مورد تصمیمات و معاشرت‌هایشان ‌حرف می‌زنند و نظر همدیگر را جویا می‌شوند. ضمن‌آنکه هرگز چیزی را به طرف مقابل تحمیل یا در آنها دخالت نمی‌کنند.

به گفته این روان‌شناس در واقع ما باید این حق را برای همدیگر قائل شویم و به مرزهای یکدیگر احترام بگذاریم.

طبیعتا حفظ این حریم به ماندگاری، اشتیاق و جذابیت دو نفر برای ادامه رابطه کمک زیادی خواهدکرد و اجازه نمی‌دهد که خیلی زود از همدیگر خسته شوند.

مرز باریک پافشاری بر وجود حریم خصوصی با پنهان‌کاری

دکتر چاوشی می‌گوید توجه داشته باشیم تاکید بیش از اندازه بر حریم خصوصی می‌تواند به پنهان‌کاری ختم شود. یادتان باشد در یک رابطه صمیمانه سالم، طرفین رابطه زمان زیادی را برای معاشرت با هم و سپری کردن اوقات دونفره اختصاص می‌دهند و قطعا در بسیاری موارد از فعالیت‌ها، علایق و دوستان مشترک خود هم صرف‌نظر نخواهند کرد.

برقراری تعادل بین حریم خصوصی و توجه مطلوب به رابطه

حفظ تعادل بین این دو مفهوم، یعنی اجتناب از پنهان کاری، برقرار کردن شفافیت و صداقت، در عین حفظ حریم خصوصی طرف مقابل، کار دشواری به نظر می‌رسد. اما به طور خلاصه می‌توانیم بگوییم اگر روزی بیان نکردن موضوعی باعث ایجاد احساس ترس یا شرم شد و شما عمدا برای اجتناب از رویارویی با خشم یا غم طرف مقابل خود، پنهانکاری را انتخاب کردید، بدانید که کیلومترها از مرزهای حریم خصوصی فاصله گرفته و در واقع وارد دنیای پنهان کاری شده‌اید.

چاوشی توصیه می‌کند اگر همسر شما در رابطه با موضوعی سوال می‌کند در نهایت صداقت و شفافیت به او پاسخ دهید. این ایده که «آن اتفاق مربوط به گذشته است و قرار نیست دوباره تکرار شود، پس چرا بیخودی باعث ناراحتی تو بشوم، بعضی چیزها ناگفته بماند بهتراست.» یا «اگر آن قدر به من شک دارد که می‌خواهد رمز تلفن من را داشته باشد، اصلا با من نماند بهتراست!» همه و همه باعث شک و ابهام بیشتر، دوری و بی‌اعتمادی و همچنین ناامنی در فضای رابطه خواهد شد.

واقعیت را انکار نکنید

به گفته این روان‌شناس بالینی، بهترین کار آن است که نه واقعیت را انکار کنید و نه از مفهوم حریم خصوصی سوء استفاده کنید. در برابر پاسخ به پرسش‌ها و ابهامات شریک عاطفی خود صبور باشید.

یقین داشته باشید که این صرف زمان و صبر و حوصله به خرج دادن؛ سرمایه‌گذاری مطمئنی برای ساختن بنای رابطه شماست. در بستری که اعتماد و صمیمیت شکل گرفته باشد، طرفین رابطه نه به داشتن رمز گوشی‌های همدیگر نیازی دارند و نه به چک کردن مداوم یکدیگر و پرس و جوهایی که فضای رابطه را تیره و تار خواهد کرد.

البته پایه‌های اعتماد را باید بر شناخت عمیق، دقیق و صادقانه بنا کرد. شکل گرفتن اعتماد نیز بدون صرف هزینه امکان‌پذیر نخواهد بود.

جزئیاتی جدید از نحوه بازپرداخت تسهیلات ارزی

رئیس صندوق توسعه ملی با اشاره به سیاست‌های جدید صندوق در سرمایه‌گذاری، بر ضرورت صرف منابع این صندوق در مسیر توسعه و همچنین رعایت بازپرداخت ارزی مطالبات آن تاکید کرد.

به گزارش ایسنا، مهدی غضنفری، رئیس و عضو هیات عامل صندوق توسعه ملی با بیان این مطلب که خوشبختانه امروز روند بازپرداخت تسهیلات صندوق نسبت به گذشته بهتر شده و جریان پرداخت مطالبات سرعت گرفته است، گفت: امروز بسیاری از مطالبات با نرخ روز ارز در حال بازپرداخت است، هرچند هنوز مشکلاتی وجود دارد که برای آنها در نشست با اعضای هیات رئیسه اتاق ایران، راهکارهایی مطرح کردیم.

او صندوق توسعه ملی را صندوقی ارزی معرفی کرد که با وجود فرازو نشیب‌های بهای ارز، همچنان باید مطالبات آن به صورت ارزی پس داده شود. بر اساس اظهارات غضنفری، هیات رئیسه اتاق ایران نیز در این نشست بر ارزی بودن صندوق که یکی از خط قرمزهای آن است تاکید کردند و همراهی خوبی در این رابطه بین دو نهاد شکل گرفت.

رئیس صندوق توسعه ملی با تاکید بر این نکته که نباید اجازه دهیم، صندوق به سرنوشت حساب ذخیره ارزی دچار شود، سیاست امروز حاکم بر صندوق توسعه ملی که منابع آن از فروش نفت تامین می‌شود را سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مختلف عنوان کرد و خواستار همراهی اتاق ایران برای تغییر نگاه‌ها به جایگاه این صندوق در نظام اقتصادی کشور شد.

به اعتقاد غضنفری، صندوق توسعه ملی، بانک تسهیلات دهنده نیست بلکه محلی است که باید بودجه و منابع خود را برای نسل‌های بعدی حفظ کند و برای تحقق توسعه گام بردارد.

او نرخ بازده صندوق در سال‌های گذشته را بسیار پایین ارزیابی کرد و افزود: به دنبال راهی هستیم که با مشارکت بخش خصوصی علاوه بر افزایش نرخ بازده صندوق، سطح سرمایه‌گذاری آن را افزایش دهیم. در این راستا معتقدیم تولیدی موثر است که منجر به توسعه شود یعنی منابعی که در اختیار واحدهای تولیدی قرار می‌گیرد باید پویا باشد و چنانچه یک بنگاه، منابع صندوق را حبس کند با جدیت با آن برخورد می‌شود تا منابع به صندوق برگردد و در اختیار واحد موثر دیگری قرار گیرد.

رئیس صندوق توسعه ملی رعایت نظم مالی در این حوزه را مهم خواند و گسترش چنین نگاهی بین بخش‌های مختلف کشور را مورد تاکید قرار داد.

او در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: یکی از خطوط قرمز صندوق این است تعریف بازده سرمایه‌گذاری که تبعات سیاست‌های دولت یا یک دستگاه و نهاد که منجر به منع صادرات، قیمت‌گذاری و غیره می‌شود نباید گریبان صندوق را بگیرد. اگر نهادی قیمت‌گذاری می‌کند، باید به تبعات و پیامدهای آن فکر کند و پاسخ‌گوی آن باشد. صندوق با جدیت از اینکه تصمیم دولت یا یک وزارتخانه منجر به عدم بازپرداخت ارزی منابع صندوق شود، مقابله می‌کند.

این مقام مسئول به سایت اتاق ایران گفت: تنها کاری که صندوق توسعه ملی برای حمایت از بنگاه‌هایی که به دلیل سیاست‌های دولت قادر به بازپرداخت تسهیلات خود نیستند، انجام می‌دهد، پذیرش درخواست امهال مشتریان است. در واقع صندوق هرگونه حمایتی که به خط قرمزهای آن خدشه‌ای وارد نکند را می‌پذیرد.

غضنفری درباره پرداخت تسهیلات ریالی از سوی صندوق نیز گفت: این منابع اندک است و با کمی ترجیح به حوزه کشاورزی و گردشگری اعطا می‌شود. برای استفاده از این منابع نیز متقاضیان باید به بانک‌های عامل مراجعه کنند.